การนั่งหลับตาเพื่อค้นหาความจริง
ของสรรพสิ่งใดๆแม้แต่ที่อยู่ในจิตใจตน
จักต้องใช้ความสามารถทางจิตตปัญญา
เพื่อการนึกเอาด้วยจิต
ร่วมกับการคิดด้วยสมองสองซีกนั้น
ค่อนข้างลำบากยากยิ่ง
เพราะท่านจะต้องใช้วิธีนึกเอาเองว่า
ท่านปรารถนาจะเรียนรู้สภาวะธรรมของสิ่งใด
ท่านก็ต้องหยิบยกเอาสิ่งนั้นมาพิจารณา
เปรียบได้ดั่งนักเรียน
ที่จะต้องลงมือเขียนหลักสูตรเอง
เพื่อเรียนรู้เอาเองนั่นแหละ
ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเรื่องที่ตนกำหนดไว้ว่าจะเรียน
ด้วยการหยิบเอามาขบคิดพิจารณานั้น
มันสมควรที่จะเรียนรู้แล้วหรือไม่
ที่เรียนรู้จนได้รู้แล้วนั้นมันใช่หรือเปล่า
เพราะต้องมโนนึกเอาเองโดยแท้
เราจึงมักกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
จงอย่าเดินถ่างขาต่อไปเลย
เพราะว่ามันจะสร้างปัญหาให้ตัวเองมากกว่า
ถ้าท่านเลือกที่จะเป็นผู้ครองเรือน
ในบริบทของนักสู้เพื่อการรู้แจ้ง
โดยไม่เลือกใช้วิธีเข้าถึงสภาวะธรรม
ด้วยปฏิบัติการเท็คนิกสมาธิในแบบนักบวชแล้ว
ท่านก็ยังสามารถเข้าถึง
สภาวะธรรมของสรรพสิ่งได้
ด้วยวิธีธรรมชาติสมาธิ
อันเป็นวิธีที่ไม่ต้องปลีกวิเวก
ขอเพียงในชีวิตประจำวันท่านต้องใส่ใจ
ติดอาวุธทางปัญญาให้แก่ตนเองให้จงได้
อีกทั้งเน้นการครองมหาสติ
และแสดงปณิธานแห่งนิพพานให้ชัดเจนเข้าไว้
ซึ่งคนแวดล้อมรอบตัวท่าน
จะเข้ามาช่วยกันสร้างปัญหาและทำตัวไม่น่ารัก
เพื่อให้ท่านเรียนรู้ที่จะใช้ความรักและปัญญา
พัฒนาตนเองให้ยอดยุทธยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
นี่หมายความว่า
ท่านมิพักต้องเขียนหลักสูตรเอง
แต่มีเพื่อนมนุษย์ช่วยกำหนดเรื่องราวให้ท่าน
ได้เข้าใจและเข้าถึงสภาวะธรรมนั้นๆ
โดยที่ท่านเรียนรู้ทุกสิ่งในโลกแห่งความเป็นจริง
ไม่ต้องนั่งมโนนึกหรือสร้างจินตภาพมายาเองเลย
สิ่งสำคัญที่จะช่วยให้ท่านเข้าถึง
สภาวะธรรมอันเป็นสากลของสรรพสิ่งใดๆได้
มีอยู่ 2 ประการที่สำคัญคือ
1.ท่านจะสามารถมองผ่านอัตตารูปลักษณ์
ที่เป็น "มายา" ของสรรพสิ่งนั้นๆ
เข้าไปให้ถึงแก่นแท้ของมัน
ได้หรือไม่ อย่างไร
2.ท่านจะสามารถมองเห็นหรือรับรู้
"คุณสมบัติ" แท้จริงของสรรพสิ่งนั้น
ได้หรือไม่ ได้ดีแค่ไหน และได้อย่างไร เป็นต้น
ดังนั้น
การที่ท่านจะเข้าถึงความจริงของสรรพสิ่งได้
ท่านจึงต้องมีความฉลาดทางปัญญา
เพื่อใช้ปัญญาของท่านมองเห็นความจริง
หรือเห็นสภาวะธรรมของสรรพสิ่งได้ถูกต้อง
ด้วยจิตตปัญญาของท่านเท่านั้น
มิใช่รู้เห็นด้วยอายตนะหรือรับรู้ด้วยความรู้สึก
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
5-1-2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"
จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น