ทำไม...การตายของสัตว์มากมายขนาดนั้น
ซึ่งทั้งภาพของซากศพและกลิ่นเลือดที่คลุ้ง...
ถึงไม่ทำให้ผู้คนที่เข้าร่วมพิธีมีความรู้สึกสลดใจ
แล้วเกิดความเมตตาสงสารสัตว์เหล่านั้นบ้างเลยแม้แต่น้อย...
จิตสำนึกหายไปไหน...???"
Answer:
1.จิตสำนึก หมายถึง
จิตที่ใสใจที่สวยอันเปี่ยมล้นด้วยรัก
กับความฉลาดทางปัญญาของสมอง
ของพวกเขาแต่ละคน
ที่จะก่อให้เกิดสำนึกดีสำนึกชั่วนั่นเอง
2.ท่านทั้งหลายจักต้องรู้ว่า
ตอนมาเกิดเป็นมนุษย์ภพชาติแรกบนโลกนี้นั้น
แต่ละคนก็ถือคุณสมบัติดังกล่าวนี้มาด้วยกันทั้งสิ้น
แต่พอมาเกิดกันมากๆภพชาติเข้า
กิเลสตัณหาก็ถูกพอกพูนเพิ่มขึ้นที่ในจิต
จึงยังผลให้มนุษย์เปลี่ยนจากจากจิตใสใจสวย
กลายเป็น "จิตเสื่อม ใจทราม" แทน
จนไม่อาจเข้าถึงการใช้ความฉลาดของสมองได้
3.สาเหตุที่ จิตเสื่อม ใจทราม
ก็เพราะมนุษย์ตกเป็นทาสกิเลสตัณหา
เนื่องจากหลงผิดคิดว่ามายา
ที่เป็นรูปลักษณ์ รส กลิ่น เสียง สัมผัส
คือ แก่นแท้
จึงพากันหลงในมายาพากันเป็นทาสสิ่งเร้านั้น
โดยหลงลืมไปว่ารายรอบตัวที่สัมผัสรู้ดูเห็นได้อยู่
มันคือ "มายา" ที่เป็นอัตตาและรูปลักษณ์
ของแก่นแท้ของแต่ละสรรพสิ่งที่เร้นอยู่ข้างใน
มิใช่ตัวตนที่แท้จริง...
นี่เป็นสาเหตุใหญ่
4.สาเหตุที่ใช้ปัญญาของสมองไม่ได้
ก็เพราะจิตมันมืดบอด คือ ไม่ใส ไม่สวย
เนื่องด้วยกิเลสตัณหาครอบงำจิตไว้
จึงยังผลให้พลังอำนาจของจิต
ไม่มากพอที่จะไปสั่นสะเทือนสมอง
ให้เกิดความฉลาดทางปัญญาได้นั่นเอง
นอกจากนั้น
สาเหตุแห่งความโง่และงมงายของมนุษย์
อีกสาเหตุหนึ่งที่สำคัญไม่น้อยกว่ากันก็คือ
การมีค่านิยมในการดำเนินชีวิตทางสังคมผิดๆ
เป็นต้นว่า.....
นิยมคนเก่ง มากกว่าคนฉลาด
เชื่อตามผู้รู้หรือนักปราชญ์ มากกว่าการเชื่อตนเอง
ครูส่วนใหญ่ชอบสอนให้รู้ มากกว่าสอนให้คิด
ผู้ใหญ่มักสอนสั่งให้เด็กเชื่อตาม ทำตาม
แทนการคิดตาม
5.เพราะสาเหตุในข้อ 4.นี่ไง
จึงยังผลให้......
มนุษย์โลกพากันอวดรู้ อวดครู อวดตำรา
มากกว่าการอวดปัญญาที่ในตน
มนุษย์โลกพากันอวดโง่
มากกว่าการอวดฉลาด
โดยไม่รู้ตัวว่า
ที่ตนอวดแสดงฉลาดอยู่นั้น
แท้แล้วเป็นความฉลาดในด้านโง่ๆมากกว่า
6.ส่วนปัญหาที่ท่านหยิบขึ้นมารำพึงสุดท้ายคือ
ทำไมพวกเขาจึงไม่รู้ว่าฆ่าสัตว์ตายอย่างทารุณ
เป็นความผิดบาป ทำไมพวกเขาไร้สติปัญญา
เอาจิตสำนึกไปไว้ไหน?
คำตอบก็คือ เพราะมีจิตใจมืดบอด
จนไม่อาจเข้าถึงความฉลาดทางปัญญาในตนเองได้
จึงได้แต่เชื่อตามอย่างงมงาย
ทำตามอย่างว่าง่าย ไร้เหตุผล
เอเมน...สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
28-04-2015
