นักเรียนที่รักแห่งเราทั้งหลาย
ในสังคมพวกท่าน
มีเหตุการณ์เรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น
ท่านจักต้องแยกให้ออกก่อนว่า
ไหนเรื่องของท่าน ไหนมันเรื่องคนอื่น
ถ้าไม่ใช่เรื่องของท่าน
ท่านก็ไม่มีหน้าที่อะไรจะต้องเข้าไปยุ่งด้วย
การเข้าไปยุ่งด้วย เช่น การเลือกข้าง
แล้วออกอาการบ้าคลั่ง
ไปตามอารมณ์ฝ่ายที่ท่านเลือกนั่นล่ะ
ท่านเป็นแค่คนดูแล้วเรียนรู้มัน
เพื่อเกี่ยวเก็บเอาไว้เป็นประสบการณ์
ปัญญาที่ใช้เรียนรู้นั้นจะเป็นความฉลาดขึ้น
มันจะเป็นรางวัลที่ท่านได้รับ
แต่ถ้าเข้าไปยุ่งด้วย
ท่านก็จะต้องไปเกี่ยวกรรมกับเขาทั้งสอง
ทั้งๆที่มิใช่หน้าที่มิใช่ธุระอะไรของท่านเลย
แต่ถ้ามันเป็นหน้าที่ของท่าน
ที่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง
เช่น ชาติที่แล้วท่านเป็นพวกเดียวกันมา
เคยร่วมก่อกรรมเวรกันมา
ท่านจะต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย
ก็คงไม่มีใครว่าเพราะมันเป็นหน้าที่จริงๆ
เป็นหน้าที่ๆจะเรียนรู้เพื่อการ "ยุติกรรม" นั้น
เลิกอาฆาตแค้นกัน
มิใช่แก้แค้นกันต่อไปอีก
ท่านดูภาพหมาสองตัวกัดกันสิ
ถ้าท่านไม่รู้จักว่าหมาสองตัวเป็นหมาใคร
ท่านจะเข้าไปยุ่งกับพวกมันมั้ย
โดยเลือกเข้าข้างหมาตัวใดตัวหนึ่ง
ด้วยการสงสารหมาตัวหนึ่ง
แล้วไล่ตีหมาอีกตัวหนึ่ง
หรือพยายามที่จะทำให้
พวกมันเลิกกัดกันสงบศึกกันเสีย
หรือได้แต่เรียนรู้เอาธรรมะจากหมา
ว่าการทะเลาะกันเหมือนหมานั้น
คือการสู้กันด้วยคมเขี้ยวก็บาดเจ็บทั้งคู่
เป็นมนุษย์มีปัญญาต้องใช้ปัญญา
คือ มีเหตุผลสู้กันจะเหมาะกว่าอารมณ์
เรียนรู้ดูไปสงสารพวกเขาไป
ถ้าไม่เข้าไปห้ามทัพ
ก็อย่าเข้าไปยุยงส่งเสริม
ถามเรามาว่าพระบิดาจะให้ท่านทำไง
คำตอบคือ ท่านเห็นหมากัดกัน
ท่านต้องบอกตนเองว่า
ท่านจะทำยังไงกับหมาสองตัวนั้นดี
ถ้าหมาสองตัวนั้นมิใช่หมาของท่าน
และมันกัดกันเองมิได้หันมากัดท่าน
ท่านเพียงแต่หนวกหู
รำคาญพวกมันเท่านั้น
พระบิดามิทรงเกี่ยวข้องด้วยหรอกนะ
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
5-3-2016
