จุดแข็งของคนขี้ลืม

 

 

 

 

#จุดแข็งของคนขี้ลืม

คนขี้ลืม หมายถึง คนที่มีความจำสั้น
จำอะไรๆได้ไม่นาน
พอกาลเวลาผ่านไปแค่หน่อยเดียว
หรือหันเหความสนใจไปเรื่องอื่น
โดยหันไปทำอย่างอื่นแค่แป้ปเดียว
ท่านก็ลืมเรื่องเดิมที่ว่านั้นไปแล้ว

ซึ่งระยะเวลาในการจำได้
ในแต่ละคนในแต่ละเรื่องราวเดียวกัน
ก็ยาวนานไม่เท่ากัน

ในระยะเวลายาวนานเท่ากัน
จำนวนเรื่องราวที่แต่ละคนจะลืมนั้น
มันก็ยังไม่เท่ากันอีกต่างหาก

ดังนั้น
คนที่ลืมเรื่องนั้นเรื่องนี้เรื่องโน้นมากกว่าคนอื่น
ภายในระยะเวลาที่เรียนรู้รับรู้เรื่องนั้นๆมาเท่ากัน
คนจำพวกนี้ก็เป็นประเภท "ขี้ลืม" เบื้องต้น

ส่วนคนที่เป็นจำพวกความจำสั้น
คือ จำอะไรได้ไม่นานแล้วก็ลืมนั้น
คนจำพวกนี้ก็ต้องยกให้เป็นประเภท
"ขี้หลงขี้ลืม" น่าจะได้
เช่น เอาผ้าคะม้าคาดหัวไว้เมื่อครู่
ผ่านมาแป้ปเดียวก็เที่ยวหายกใหญ่
ว่าผ้าคะม้าหายไปไหนหว่า...หาไม่เจอ
สงสัยว่าเอาไปวางไว้ที่นั่นที่นี่
หรือมีใครเอาของท่านไป
นี่ก็คือจำพวกขี้หลงขี้ลืมนั่นแหละนะ

เราขอกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
ทั้งหมดที่กล่าวมาตั้งแต่ต้นนี้
มันเป็นลักษณะนิสัยของคนขี้ลืมทั่วๆไป
ซึ่งเป็นโครงสร้างทางจิตวิทยาที่อ่อนแอ
อันเป็นด้านจุดอ่อนของคนขี้ลืมทั้งสิ้น

แต่สำหรับบทความนี้
เรากำลังจะกล่าวถึง "จุดแข็ง"
ของคนขี้ลืมกันเป็นการเฉพาะ
ซึ่งจุดแข็งของคนขี้ลืมที่ว่านี้ก็คือ
ความ "จำได้-หมายรู้"
ในสิ่งที่ตนสมควรลืม

ในที่นี้เราจะจำแนกคนออกเป็น 2 จำพวก
จำพวกแรก คือ "การจำได้"
กับจำพวกที่สอง คือ "การหมายรู้"

สำหรับการจำได้นั้นเราหมายถึง
การจดจำเรื่องราว เหตุการณ์ และบุคคล
ที่เป็น "สิ่งไม่ดีงาม" หรือเป็นสิ่ง "ชั่วร้าย"
หรือสิ่ง "เลวทราม" ที่ไม่ดีในชีวิตตนเอง
โดยท่านจะจำมันได้ทั้งๆที่ไม่อยากจำ

เข้าทำนองยิ่งอยากจำจะกลับลืม
ยิ่งอยากลืมจะกลับจำนั่นล่ะ

สาเหตุที่คนทั้งหลายมีจุดแข็งในกรณีนี้
เพราะคนทั่วไปมักอยากจำแต่สิ่งดีๆ
ส่วนสิ่งที่ไม่ดีก็อยากจะลืมมันไปให้พ้นๆ

ซึ่งท่านทั้งหลายจะต้องรู้ว่า
ธรรมชาติของมนุษย์มีหน้าที่ "ต้องเรียนรู้"
เพื่อพัฒนาจิตและปัญญาของตนเองไว้

สิ่งที่เป็นความล้มเหลว
สิ่งที่เป็นความผิดพลาดใดๆในชีวิต
หรือเรื่องเลวร้ายต่างๆที่ตนเองไม่ปรารถนานั้น
คนส่วนใหญ่มักไม่มีใครอยากจำเรื่องลบๆ
เพราะระลึกขึ้นมาได้ทีไรเป็นทุกข์ใจทุกที

ท่านจักต้องรู้ว่า
การที่ธรรมชาติไม่ยอมให้ท่านลืมเรื่องแบบนี้
ก็เพราะต้องการให้ท่านใช้
เป็นบทเรียนในอนาคต
เพื่อที่จะไม่ต้องผิดพลาดเช่นปัจจุบันอีก
ธรรมชาติจึงไม่ยอมให้ท่านลืมมัน
แม้จะพยายามลืมกันก็ตาม

นี่จึงนับเป็นจุดแข็งของคน "ขี้ลืม"
ที่เป็นจำพวกแรก

จำพวกที่สองซึ่งเป็นจุดแข็งของคนขี้ลืม
นั่นคือ "การหมายรู้"

การหมายรู้ หมายถึง
การจดจำอารมณ์รู้สึกที่ไม่ดีงาม
หรืออารมณ์รู้สึกด้านลบของตนเอง
ขณะเสียสมดุลเอาไว้แบบฝังใจจำ
เพราะถูกใครคนหนึ่งกระทำในสิ่งไม่ถูกต้อง
หรือพบเจอสถานการณ์ด้านลบ
ที่ทำให้ตนเองเสียสมดุลทางจิตใจรุนแรง

การจำได้หมายรู้อารมณ์ไม่ดีเยี่ยงนี้
ถ้าระลึกถึงมันขึ้นมาเมื่อไหร่
สภาวะจิตก็จะเกิดอาการเสียสมดุลไปทันที
โดยไม่ต้องมีคนเดิมหรือสถานการณ์เดิม
มาเป็นเงื่อนไขด้านลบให้ท่านอีก
ท่านก็จะสามารถระลึกถึงเหตุการณ์เดิมในอดีต
รวมทั้งจะระลึกถึงคนเดิมในอดีตนั้นได้ด้วย

ถ้าท่านมีอาการเป็นแบบนี้ในชีวิต
แม้ว่าเรื่องราวหรือเหตุการณ์ดังกล่าวนั้น
มันจะผ่านมาเนิ่นนานนับเป็นปีๆแล้วก็ตาม
เราจะเรียกอาการทางจิตเช่นนี้ว่า
"อาฆาต"

ดังนั้น
คำว่า "อาฆาต" จึงหมายถึง
การจดจำอารมณ์ไม่ดีของตนไว้
พร้อมกับจดจำคนที่เป็นเงื่อนไข
ให้ท่านเกิดอารมณ์ไม่ดีนั้นไว้ได้ไม่รู้ลืม

แต่ถ้าท่านจดจำอารมณ์ไม่ดี
พร้อมคนที่ทำไม่ดีกับท่านได้
โดยคอยจ้องจะหาโอกาสแก้แค้นอยู่
เราจะเรียกอาการทางจิตเช่นนี้ว่า
"เคียดแค้น"

ยิ่งถ้าท่านจดจำอารมณ์ไม่ดีของตนเอง
พร้อมจำคนที่ทำไม่ดีต่อท่านได้
โดยคอยหาโอกาสแก้แค้นเอาคืน
แม้ว่ามันจะข้ามผ่านภพชาติมาแล้วก็ตาม
เราจะเรียกอาการทางจิตเช่นนี้ว่า
"ผูกพยาบาท"

คนที่มีอาการทางจิตทั้ง 3 แบบนี้
เป็นคนที่มีสภาวะจิตเต็มไปด้วยความทุกข์
ที่เป็นความทุกข์ก็เพราะจิตใจไม่สงบ
จึงยังผลให้กลายเป็นคนวู่วามขาดสติง่าย
มีอารมณ์ก้าวร้าวรุนแรงโมโหร้าย
ชอบใช้อารมณ์นำหน้าเหตุผลเสมอ

แต่คนที่มีจิตผูกพยาบาท
จะแย่กว่าคนอีกสองจำพวก
เพราะนอกจากจะทุกข์ใจในชาตินี้แล้ว
จิตวิญญาณยังจะต้องแบกทุกข์ที่ว่านี้
ข้ามภพชาติไปอีกต่างหากด้วย
เพื่อมุ่งแก้แค้นเอาคืนให้จงได้

ใครคบคนที่มีจุดแข็งในแบบคนขี้ลืมนี้
ก็ต้องระวังพฤติกรรมหรือสำรวมกันหน่อย
เผลอพลั้งพลาดไปจะเกิดความขัดแย้ง
ในหมู่พวกเดียวกันได้ง่ายๆ

แต่สิ่งหนึ่งที่จะชี้แนะท่านทั้งหลายไว้ก็คือ
จงอย่าพยายามลืมเรื่องร้ายๆในชีวิต
โดยไม่พยายามที่จะศึกษาเรียนรู้ให้ได้ว่า
องค์ความรู้ที่ดีและมีประโยชน์
จากสถานการณ์ด้านลบที่ตนเองไม่ชอบนั้นน่ะ
มีอะไรน่าเรียนรู้ไว้เป็นประสบการณ์บ้าง
จงอย่ายอมให้มันผ่านไปโดยไร้ประโยชน์

ส่วนอารมณ์ที่ไม่ดีนั้น
ให้รีบปล่อยวางมันเสียให้สิ้น
เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
แถมจะทำให้แก่เร็วและอายุสั้นอีกด้วย

เอเมน สาธุ

ป.วิสุทธิปัญญา
29-3-2017