วันศุกร์ที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2560

ตัวตนภาคแรกอันสูงส่งของเรา





#ตอบคำถาม:
คุณ Dhamrongsak Raja

Question 3.
การจดจำตัวตนภาคแรกอันสูงส่งของเรา
ในแดนสุญตาได้ คืออย่างไรครับ

Answer:
ผู้ที่จะได้ชื่อว่าจำตัวตนภาคแรก
อันสูงส่งของตนได้นั้น
ต้องมีคุณสมบัติดังนี้

1.ต้องเป็นผู้ที่ยอมรับความจริงที่จริงแท้
เกี่ยวกับที่มาของตนเอง
ซึ่งเป็นความรู้ระดับ #อนุตรธรรม
ที่มนุษย์โลกเองไม่สามารถใช้สมองสองซีก
ในเครื่องยนต์แห่งกรรมรูปธรรมมนุษย์
เข้าถึงองค์ความรู้ที่ว่านี้ด้วยตนเองได้

2.ยอมรับว่าจิตวิญญาณของท่า
เป็นรูปธรรมทางพลังงาน
ที่แบ่งภาคออกมาจากตัวตนภาคแรกที่สูงส่ง
ซึ่งเป็นรูปธรรมทางพลังงานที่มี 11 เหลี่ยมมุม
อยู่บนเส้นรอบวงของวงกลมเดียวกัน
โดยมีการเหวี่ยงหมุนรอบตัวเอง
ด้วยอัตราเร็วคงที่อย่างต่อเนื่องตลอดเวลา

3.ยอมรับว่าจิตวิญญาณแก่นแท้ของท่าน
คือ ตัวแทนของตัวตนภาคแรกดังกล่าว
ที่ดำรงอยู่ในแดนสุญตานอกระบบเอกภพ
โดยได้รับมอบหมายให้ข้ามมิติเข้ามา
เกิดเป็นมนุษย์อยู่ในระบบโลกเสรีนี้
เพื่อปฏิบัติภารกิจในพันธะสัญญา 6 ให้ครบ
ซึ่งจักต้องทำให้สำเร็จให้จงได้
ภายในเวลาก่อนสิ้นยุค คือ 6 หมื่นปี

4.ยอมรับว่าตัวตนภาคแรกที่สูงส่งของท่าน
ได้แบ่งภาคทางพลังงานออกมา 70%
เพื่อถือติดตัวเข้ามาเกิดเป็นมนุษย์

จึงยังผลให้ตัวตนภาคแรกของท่าน
ไม่มีพลังอำนาจในตนเองมากพอ
ที่จะติดต่อสื่อสารกับจิตวิญญาณของท่านได้
นอกจากตัวท่านจะเข้าถึงอำนาจในตนเองได้
แล้วสั่นสะเทือนไปยังภาคแรกของท่านเท่านั้น

5.ยอมรับว่าตัวตนภาคแรกของท่าน
มีองค์จิตจักรวาล
ผู้ทรงเป็นพระบิดาแห่งจิตวิญญาณ
เป็นผู้ให้กำเนิดตัวตนภาคแรกของท่าน

โดยมนุษย์แห่งโลกเสรีนี้ทุกคน
จะมีตัวตนภาคแรกอยู่ในแดนสุญตา
คนละ 1 รูปธรรมด้วยกันทั้งสิ้น
ซึ่งพวกเขาเฝ้าคอยการหลุดพ้นของพวกท่าน
เพื่อกลับไปรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวดังเดิม
อยู่บนนั้นตั้งนานแล้ว

6.การจำตัวตนภาคแรกของท่านเองได้นั้น
นอกจากจะต้องรู้ต้องเข้าใจตามที่เรากล่าวแล้ว
ท่านจักต้องแสดงปณิธานแห่งนิพพานให้ชัดเจน
ตลอดภพชาติปัจจุบันนี้
เพื่อนำพาจิตวิญญาณของท่าน
กลับไปสู่ความเป็นหนึ่งเดียวกัน
กับตัวตนภาคแรกของท่านเองที่รออยู่ให้ได้
ด้วยมีสำนึกว่ามันคือหน้าที
มิใช่เพียงแค่ปรารถนาจะหลุดพ้นเท่านั้น

เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
6-4-2017

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"



จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น