เราขอกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายอีกว่า
เมื่อแก่นแท้ของท่าน
ได้รับโอกาสให้มาเกิดเป็นมนุษย์แห่งโลกเสรีแล้ว
นานวันเข้าจิตหยาบหรือจิตปัจจุบันของท่าน
ก็ไม่สามารถนำพาแก่นแท้ของตนเอง
หลุดพ้นออกไปจากระบบเอกภพ
หรือสนามพลังงานจักรวาลอันไพศาลนี้ได้
สาเหตุที่หลุดพ้นออกไปไม่ได้
มีด้วยกัน 3 ประการ คือ
1.น้ำหนักมวลของจิตวิญญาณที่เป็นแก่นแท้
เพิ่มมากขึ้นจากเดิมที่เข้ามาในภพชาติแรก
ซึ่งเดิมมีน้ำหนักมวลเพียง 30 มิลลิกรัมเท่านั้น
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้น
เกิดจากอนุภาคประจุไฟฟ้าบวกลบ
ที่เป็นมวลของพลังงานกรรมที่ท่านสร้างมันขึ้นมา
ด้วยอำนาจของกิเลสตัณหาในชีวิตประจำวันนั่นเอง
เมื่อน้ำหนักมวลมากกว่า 30 มิลลิกรัม
จิตวิญญาณของท่านก็จะถูกโลก
ดึงดูดเหนี่ยวรั้งเอาไว้
จนไม่สามารถดีดตัวออกไปจากระบบโลกได้
การย้อนกลับสู่การเกิดใหม่
เพื่อทำการลดน้ำหนักมวลของแก่นแท้จึงต้องเกิดขึ้น
2.มีพลังดีดตัวเองหนีแรงดึงดูดของโลกไม่มากพอ
เพราะไม่สามารถสั่นสะเทือนจิตสำนึกตนเอง
ให้สูงสุดทางด้านบวกในขณะมีชีวิตอยู่ได้
ที่สั่นสะเทือนจนสูงสุดไม่ได้
เพราะจิตหยาบถูกครอบงำไว้ด้วยกิเลสตัณหา
จิตหยาบตกเป็นทาสของอารมณ์หยาบๆรายวัน
จิตหยาบนั้นขาดการพัฒนา
จนไม่อาจเข้าถึงซึ่งความรักได้
สำคัญคือจิตหยาบ "หลงมิติ"
นี่จึงเป็นความเหลวไหลของมนุษย์ส่วนใหญ่
จนยังผลให้จิตวิญญาณตนเองเดือดร้อน
เพราะเมื่อตายแล้วจิตวิญญาณของตนต้องไร้อิสรภาพ
จะเคลื่อนที่เดินทางไปไหนๆอย่างเสรีไม่ได้
3.มิได้ทำสามเหลี่ยมกับองค์จิตจักรวาล
ที่ทรงเป็นพระบิดาผู้ให้กำเนิดจิตวิญญาณของตนเอง
ด้วยการลืมพระองค์ไปจาก
ความทรงจำของจิตวิญญาณ
เพียงแค่จดจำได้ว่าท่านเป็นใคร
ใครอนุญาตให้ท่านมาเกิดเป็นมนุษย์
มาเกิดแล้วท่านต้องทำหน้าที่อะไรบ้าง
เมื่อทำสำเร็จแล้วท่านต้องกลับบ้านทางไหน
กลับบ้านทำไม...ใครรอท่านอยู่
เพียงแค่สำนึกดีๆง่ายๆแบบนี้แหละ
เท่ากับว่าท่านกำลังทำสามเหลี่ยมกับพระบิดาแล้ว
จิตวิญญาณของท่าน
ต้องการสำนึกชอบอันเกิดจากการทำสามเหลี่ยมนี้
เพื่อกำหนดหมายปลายทางที่จะดีดตนเองออกไป
ให้ถึงยอดสามเหลี่ยม คือ พระบิดา นั่นเอง
ไม่ว่าตรงยอดสามเหลี่ยมสมมติ
ที่พระบิดาทรงประทับอยู่นั้นจะอยู่ห่างไกลแค่ไหน
ไม่ว่าพระองค์จะทรงประทับอยู่ ณ แห่งใด
จิตวิญญาณของท่านที่มีน้ำหนักมวลไม่เกินพิกัด
และมีพลังอำนาจในการเหวี่ยงตนเอง
สูงพอที่จะหนีแรงดึงดูดของเอกภพออกไปได้
ก็จักเคลื่อนที่เดินทางไปถึงพระองค์
เพื่อกราบพระบาทพระองค์ที่ทรงรอคอยอยู่ได้ทันที
ภายในชั่วพริบตาเดียว...
มันเป็นการกำหนดเป้าหมายของจิตหยาบ
เพื่อช่วยดีดหรือเหวี่ยงให้จิตวิญญาณของตน
ข้ามมิติออกไปจากระบบเอกภพ
เพื่อคืนสู่เหย้า...ของจิตวิญญาณโดยแท้
ดังนั้น...
ถ้าท่านยังหลงมิติมายา คือ
หลงทุกข์...
ด้วยการหนีทุกข์แสวงสุขอยู่อย่างนั้น
หลงทาง...
ด้วยการเป็นมนุษย์ผู้มีจิตใสใจสวยไม่เป็น
ด้วยการหลงผิดคิดว่าสวรรค์มายาชั้นเทพเทวดา
เป็นดินแดนของผู้หลุดพ้น
หลงทอง...
ด้วยการตกเป็นทาสของกิเลสตัณหา
เพื่อให้ได้มาซึ่งการสั่งสมทรัพย์สิน ลาภ ยศ สรรเสริญ
เราขอบอกตามตรงว่า
ตอนจบในภพชาตินั้นๆ คือ
ท่านจะหลุดพ้นออกไปจากเอกภพ
หรือนิพพานไม่ได้แน่นอน!!!
เอเมน....
ป.วิสุทธิปัญญา
16-03-2015
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"
จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น