วันศุกร์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2559

จงสู้ต่อไปอย่าได้ท้อ






พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า

คนทุกคนที่กำลังคนตนเอง
สู่การเป็น #มนุษย์ กับเขาคนหนึ่งนั้น
ล้วนทุกคนจักต้องมีอุปสรรคปัญหา
บนเส้นทางของ #นักสู้เพื่อการรู้แจ้ง
บนเส้นทางแห่งนักสู้สู่ความสำเร็จ
ด้วยกันทุกคนนั่นแหละ

เพราะทั้งอุปสรรคและปัญหา
เป็นบททดสอบของพระบิดา
เพื่อทดสอบ "ความมุ่งมั่น" ของท่านว่า
ท่านปราถนาผลสำเร็จ
ในสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นแท้จริงหรือเปล่า

*ถ้าท่านเกิดอาการ "ท้อแท้"
ทำท่าว่าจะยอมแพ้ต่ออุปสรรคปัญหานั้น
นั่นเท่ากับว่าท่านกำลังจะสอบตก
บททดสอบบทนั้นเสียแล้ว

*ถ้าท่านเกิดอาการ "ท้อถอย"
ทำท่าว่าจะเลิกล้มความตั้งใจ
โดยไม่คิดต่อสู้ ข้ามผ่าน หรือฟันฝ่า
อุปสรรคปัญหาที่ท่านกำลังเผชิญอยู่
นั่นเท่ากับว่าท่านได้สอบตก
บททดสอบบทนั้นเรียบร้อยแล้ว

เมื่อใดที่ท่านกำลังจะสอบตก
เมื่อนั้นวิถีชีวิตของท่านจะเริ่มวิกฤต
ยิ่งเมื่อใดที่ท่านสอบตกเรียบร้อยแล้ว
เมื่อนั้นวิถีชีวิตของท่านก็จะสดุดไม่ก้าวหน้า
จะจมปลักอยู่กับอุปสรรคปัญหานั้นต่อไป
แม้ว่าท่านจะล้มเลิกความตั้งใจ
ที่จะทำสิ่งนั้นไปแล้วก็ตาม

ดังนั้น
ขอท่านทั้งหลายจงอย่ารังเกียจ
จงอย่าได้เกลียด อย่าได้กลัว
ทั้งอุปสรรคและปัญหาใดๆ
ที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตของท่านเลย
นักเรียนทุกคนต้องไม่เกลียดกลัวการสอบ
ต้องไม่ตื่นตกใจกับ "ข้อสอบ"

จงทำตนเองให้พร้อมที่จะเผชิญทุกบททดสอบ
โดยหยิบเอาคุณสมบัติดีๆที่ตนมีอยู่
คือ #ความเก่ง #ความฉลาด และ #ความดีงาม
ที่ได้จากการเรียนรู้และการฝึกฝน
เพื่อเพาะบ่มประสบการณ์มาอย่างต่อเนื่อง
นำมาใช้เป็นเครื่องมือกำจัดอุปสรรค
และปัดกวาดปัญหาทั้งหลาย
ให้มันพ้นออกไปจากเส้นทางสู่ความสำเร็จ

ด้วยความเชื่อมั่นในตนเอง
ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ
ด้วยความศรัทธาในสิ่งที่ท่านกำลังทำ

ความสำเร็จทั้งหลาย
พระบิดาแห่งจิตวิญญาณของท่าน
ทรงมีไว้ให้เฉพาะคนที่
สอบผ่านบททดสอบความมุ่งมั่นแล้วเท่านั้น

ล้มแล้วจงลุกขึ้นมาใหม่
ล้มกี่ครั้งก็ยังลุกได้ ไม่มีใครห้ามท่านเลย

จงสู้ต่อไปอย่าได้ท้อ
ลูกท้อน่ะเขามีไว้ให้ลิงถือ
ท่านเป็นคนจะไปแย่งลิงมาถือทำไมกัน

เอเมน สาธุ

ป.วิสุทธิปัญญา
ถ่ายทอดคลื่นการคิดจากจิตจักรวาล

22-9-2016

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"



จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น