เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
ในสภาวะจิตปกติของท่านที่เรียกว่า #จิตสงบ นั้น
จะมีคุณสมบัติสำคัญดังนี้ คือ
1.จิตจะมีอาการนิ่งเฉย
จะไม่มีการสั่นสะเทือนจนเกิดเป็นอารมณ์รู้สึกใดๆ
2.จิตจะมีอาการนิ่งเฉย
จะไม่มีการสั่นสะเทือนจนเกิดเป็นความอยาก-ไม่อยาก
แต่อย่างใด
3.จิตจะมีอาการนิ่งเฉย
จะไม่มีการสั่นสะเทือนจนเกิดเป็นการนึกโน่นนั่นนี่
แต่อย่างใด
4.อาการนิ่งเฉยของจิตทั้งสามประการนี้
ต้องเกิดจากการ #วางเฉย ต่อสิ่งแวดล้อมที่เป็นสิ่งเร้า
มิใช่เกิดจากการ #เก็บกดอดกลั้น มันไว้
5.อาการนิ่งเฉยต่อสิ่งเร้าเช่นว่านี้
ต้องเกิดจากการมี #มหาสติ อยู่ทุกขณะจิตเท่านั้น
ซึ่งการมีมหาสติก็คือ #การควบคุมจิตให้อยู่กับตนเอง
เหมือนดั่ง...
การเก็บมือไว้กับตนเอง
เหมือนดั่ง...
การเก็บตาหูจมูกและปากไว้กับตนเอง
หากท่านรู้จักเก็บมันไว้ดีๆให้อยู่กับตัวท่าน
กลไกทั้งหลายเหล่านี้ก็จะหมดโอกาส
ที่จะไปก้าวก่ายล่วงเกินใครอื่นให้ผิดบาป
นอกจากนั้นท่านยังจะสามารถใช้มัน
เพื่อ #เรียนรู้ ในสิ่งต่างๆและเรื่องราวทั้งหลาย
ที่ท่านได้สัมผัสรู้ดูเห็นมันในระหว่างวัน
ซึ่งท่านพิจารณาแล้วว่ามันสมควรต้องเรียนรู้
โดยให้เหตุผลกับตนเองได้ว่า
สิ่งนั้นเรื่องนั้น #สมควรเรียนรู้และใส่ใจ กันหรือเปล่า
อย่างเช่นคลิปสรรพสิ่งรูปลักษณ์ประหลาดนี้
ถ้าท่านมีสภาวะจิต #ไม่สงบ หรือ จิตไม่ว่าง
ท่านยังบกพร่องในคุณสมบัติทั้ง 5 ข้ออยู่
ท่านก็จะกลายเป็นคน #ไม่เลือกเรียนรู้
พอเห็นเรานำเสนอสิ่งใดเรื่องใด
เพียงแค่แปลกตาน่าสนใจ
ก็พยายามที่จะใส่ใจใฝ่จะรู้
โดยเฝ้ารอให้ครูเฉลยทุกทีไปว่ามันคืออะไร?
นักเรียนที่รัก....
บางทีเราไม่มีคำตอบให้หรอกนะว่ามันเป็นตัวอะไร
เพราะสิ่งที่เรานำมาแบ่งปันให้นักเรียนนั้น
คือ #ตัวสติปัญญา มันสูงค่ามากกว่า
จะให้เราเฉลยว่า #ตัวประหลาด เนี่ยคือตัวอะไร
เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
จงครองมหาสติเอาไว้เสมอ
แล้วท่านทั้งหลายจะ #ไม่จิตตก
อีกทั้งยังจะสามารถ #ฉลาดที่จะเลือกเรียนรู้
ในสิ่งที่ท่านปรารถนาจะเรียนรู้และควรเรียนรู้
อย่างมีเหตุผลว่าอะไรควรเรียนรู้อะไรไม่ควร
#การเรียนรู้สิ่งที่มาเร้าให้อยากรู้
#กับการอยากรู้เพราะตกเป็นทาสของสิ่งเร้านั้น
#มันเหมือนกันเสียที่ไหนล่ะท่าน
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
29-08-2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"
จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น