เราจะกล่าวความจริงให้ท่านรู้ว่า
การหิวข้าว กับการอยากทานข้าว
มันไม่เหมือนกัน
ความหิวของท่าน
เป็นอาการของสัญชาตญาณ
ซึ่งกำกับดูแลโดยจิตวิญญาณ
จิตหยาบของท่านจะเข้าไปแทรกแซงมิได้
แต่การอยากทานข้าว
ทั้งๆที่ท่านยังมิได้หิวเลยนั้น
แสดงว่าจิตของท่านมีการปรุงแต่งขึ้นมา
โดยอาจได้กลิ่นอาหาร
โดยอาจแลเห็นอาหาร
แล้วทำให้เกิดความรู้สึกถูกตาต้องใจ
จนไปกระตุ้นต่อมอยากเข้าให้
ดังนั้น
ถ้าเห็นหรือได้กลิ่นอาหาร
แล้วเกิดอาการ "อยากทาน" ขึ้นมา
ทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาหิว
ก็จงรู้ว่าจิตท่านสั่นสะเทือนเป็นตัณหาแล้วล่ะ
แต่การรู้สึกว่าหิวท้องร้องจ๊อกๆๆๆ
โดยท่านมิได้เสแสร้งนั้น
ท่านก็จงรับรู้ไว้ว่านั่นมันมิใช่ตัณหาหรอกนะ
เพราะมนุษย์ทุกคน "หิวเป็น" ด้วยกันทั้งนั้น
พระศาสดา พระอรหันต์ ใครต่อใคร
ก็ต้องหิวกันทั้งนั้น
ไม่อยากหิวก็ต้องหิว
ไม่อยากถ่ายหนักก็ต้องถ่าย
ถ้ามันถึงเวลาวาระนั้นๆแล้ว
ใครที่ยังสับสนอยู่
ก็จงทำเร่งความไม่รู้ให้กระจ่างเสีย
โดยเฉพาะนายคนที่ชื่อประหลาดๆคนนั้น
จักต้องทบทวนใหม่ให้จงหนักเลย
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
13-2-2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"
จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น