พี่น้องชาวยุวจิตจักรวาล
และท่านนักสู้เพื่อการรู้แจ้งแห่งโลกเสรี
ผู้ที่ถือบทบาทเจ้าสาว(ยึดถือไบเบิ้ล)
ผู้รอคอยเจ้าบ่าวที่เคยสัญญาว่า
จะกลับมาพาพวกท่าน
เข้าเรือนหอ(แดนสุญญตา)
ผ่านประตูมิติคือด่านนภาลัยที่รักทั้งหลาย
ปลายยุคพลังงานเก่านี้
เรากลับมาเพื่อการพิพากษาโลก
ในพระนามแห่งพระบิดา
เมื่อเรามาถึง.....
เจ้าสาวส่วนน้อยเท่านั้น
ที่ยืนถือตะเกียง น้ำมัน (ปัญญาญาณ)
รอคอยเราอยู่อย่างยินดี
ดั่งความเปรมปรีดิ์ของเจ้าสาว
ในยามที่ขบวนเจ้าบ่าวมาถึง
ขณะที่เจ้าสาวส่วนใหญ่
ยังคงยืนหลับไหล
วางตะเกียงไร้น้ำมันลงกับพื้น
ตื่นใจอยู่กับความใฝ่ฝัน
มุ่งมั่นกับการรอคอยว่า
เมื่อไหร่เราจะกลับมาตามสัญญา
ทั้งๆที่บัดเดี๋ยวนี้เรามายืนอยู่ตรงหน้า
ในพระนามแห่งพระบิดาตั้งนานแล้ว
เพียงแค่ลืมตาตื่น
ฟื้นคืนสติจากการหลับฝัน
แล้วหันหน้ามาฟังเรา
พวกเขาก็จะรับพระโอวาท
ที่ทรงสื่อผ่านมาทางเราได้แล้ว
เพราะพวกเขาขาดการถ่อมตน
จึงแม้ได้ยินเสียงปลุกจากเพื่อนๆ
พร้อมสุรเสียงเตือนจากเรา
พวกเขาก็มิรับฟัง
เพราะพวกเขายึดติด
ในอัตตารูปลักษณ์แห่งเราในแบบที่เขาฝัน
เสื้อผ้าหน้าผมหนวดเครารองเท้า
จักต้องเป็นแบบเก่าๆที่พวกเขา
วาดเขียนมายากันขึ้นมาเอง
ทั้งๆที่รู้ไม่จริงว่า
รูปลักษณ์มายาแห่งเราแท้จริงนั้น
มันเป็นเช่นไร...เป็นที่เชื่ออยู่ใช่แน่หรือ
เจ้าสาวผู้หลับไหลและยึดติดเหล่านี้
คือคนส่วนใหญ่ที่พระบิดาและเรา
ยังให้โอกาสเขาอยู่
แม้เวลาจะเหลือเพียงเล็กน้อยแล้ว
คนขี้เซาปลุกแล้วไม่ตื่น
บางคนตื่นแล้วแต่ไม่ลืมตา
พร้อมกับหันมาตวาดเธอกับเราว่า
อย่ามายุ่งกำลังหลับอยู่...รำคาญนะ!
เมื่อหมดเวลาแล้วเราคงไม่รั้งรอ
การพิพากษานั้นจักต้องเป็นไป
คงต้องปล่อยให้เขายืนหลับ
พร้อมหนีบบันทึกสัญญา (ไบเบิ้ล)เอาไว้
เสมือนเป็นรูปปั้นไร้ชีวิต
ที่จักต้องถูกช่างเท็คนิกพระบิดา
เก็บกวาดทิ้งไป
ด้วยพายุ สายฟ้า แผ่นดินไหวแยกยุบ
มหาอุทก อุกกาบาต และอื่นๆ
ในปฏิบัติการชำระโลก
เพื่อเปลี่ยนผ่านสู่ยุคพลังงานใหม่ต่อไป
เราคงต้องทิ้งพวกนี้ไว้เบื้องหลัง
เพื่อนำพาคนส่วนน้อย
ที่เขาจดจำเจ้าบ่าวผู้ที่เขารอคอยได้
เพื่อกลับไปกราบพระบาทพระบิดา
พระผู้เป็นใหญ่ในมหาสกนธ์จักรวาล
ในบัดดล....
นี่ไงล่ะ...การพิพากษา
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
24-1-2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
"ถ้ายุคใดที่จิตสำนึกของมนุษย์ตกต่ำ ยุคนั้นมนุษย์ต้องทำสงครามกับภัยธรรมชาติเสมอ"
จิตสำนึกตกต่ำ หมาย ถึง มนุษย์นั้นไม่สามารถเข้าถึงการใช้ปัญญาญาณของสมองได้ ดีแต่ใช้อารมณ์รู้สึกกับการนึกของจิตขับเคลื่อนพฤติกรรม และดีแต่ท่องจำข้อธรรมะเท่านั้น แต่ไม่สามารถนำมาใช้ปฏิบัติในชีวิตจริงได้เลย ตัวอย่างเช่น การคิดลบต่อผู้อื่น กล่าวร้ายต่อผู้อื่น หรือการใช้วาจาเหยียดหยามถากถาง จาบจ้วงผู้อื่น เป็นต้น